Hart vol herinneringen

Mooie herinneringen, lekker rennen over het strand, door het bos. Lekker knuffelen op de bank en gekke trucjes aanleren. Dit is Noa in een paar zinnen. We blijven achter met een hart vol herinneringen. Met een grote glimlach kijken we terug op een geweldige hond.

De moeilijke beslissing

Wanneer neem je de beslissing om je trouwste maatje te laten gaan? Is het je eigen gevoel? Is het wanneer je hond het je verteld? Of is het in belang van je hond om hem of haar een verdere lijdensweg te besparen?  Dit zijn een paar vragen die je nu misschien kan beantwoorden met een “nuchtere” kijk als je trouwe maatje lekker tegen je aan ligt, maar is het moment daar……

De angst voor het verlies

De angst is bij mij ook extra aangewakkerd. De tijd die je samen hebt met je trouwste maatje, kan zo ineens voorbij zijn. Deze angst is bij mij voor alle honden heel groot, ik hou van ze, zielsveel! Wel voert de angst om mijn Bram te verliezen de boventoon. Bram is mijn gedachte, mijn ziel, mijn alles. Wij zijn één . Als ik die ga verliezen dan…… Ik stop deze gedachten gauw weg. Eerst het verlies van Noa een plekje geven.

Zo één zijn met je hond is bijzonder. Hoe is jullie verbintenis met jullie hond(en)?

De dagen na het moment..

Nu alleen stromen de tranen van het afscheid nemen, het inslapen en begraven over ieder zijn wangen. Een leegte, zo voelt het. Dit heeft tijd nodig…..een verwerkingsproces of rouwproces noemen ze dat ook wel. Woorden waar je helemaal niks van wil weten! De tijd zal leren hoe dit proces verloopt en hoe iedereen het een plekje geeft.

Wij gaan prachtige herinneringen ophalen met elkaar en het een plekje in ons hart geven.

Maak mooie herinneringen en geniet elke dag van je trouwe maatje!

 

 

 

Deze blog is voor Noa. Noa is de hond van mijn zus en haar gezin. Noa is bijna 12 jaar geworden en bleek helaas kanker te  hebben in een vergevorderd stadium. Noa is in alle rust ingeslapen en krijgt een mooi plekje op  dierenbegraafplaats Vennenberg  in Dalfsen.