Bijzondere gedachten

De gedachten die mij al wat langer bezighouden en vragen oproepen wil ik graag met jullie delen. Met mijn vraag ben ik op zoek naar ervaringen van jullie. Hoe bijzonder is het eigenlijk wat er gebeurt?

 

In het dagelijks leven
De vraag die in mijn gedachten zit, komt regelmatig terug in het dagelijks leven. Jullie herkennen dat vast ook wel. Je zit lekker op de bank en staat op om even wat te drinken te pakken. Er gebeurt niks, geen reactie van je viervoeter(s). Sta je op om te gaan wandelen, misschien heb je het alleen nog maar gedacht, dan staan je viervoeters al in de actiemodus.

Dit vind ik bijzonder. Wat zorgt ervoor de je hond in de ene situatie wel reageert, en in de andere situatie totaal niet? Misschien is je lichaamstaal en energie anders? Ik heb eigenlijk geen idee.

In mijn werk
Ik speur regelmatig met Fynn, een 2 jarige Duitse Herder en zijn vrouwtje. Fynn is een hond die snel energie, gedachten en gevoelens oppikt van de mensen waarmee hij op pad is of mee werkt.

Als ik een spoor loop dan denk ik na over waar ik heen loop. Ik vraag me af of ik links- of rechtsaf ga en waar ik me zal gaan verstoppen. Soms heb ik voor het lopen van de route al gedachten over het spoor en waar ik mij ga verstoppen. Soms lukt het dan toch niet om het pad te volgen dat ik in gedachten had.  Bijvoorbeeld doordat er wandelaars lopen, paden niet begaanbaar zijn of de verstopplek niet goed genoeg is. Dan loop ik door en kies ik een andere weg of een andere verstop- plek.

Fynn loopt altijd de route die ik van te voren in mijn hoofd had. En hij checkt altijd de plek waar ik met

mijn gedachten ben geweest. Hij staat er even stil. Dan vervolgt hij zijn weg. Soms verwart dit hem ook.

Toen dit voor het eerst gebeurde bestempelden wij dit als toeval en stonden er verder niet bij stil. Er volgden meerdere lessen en wij zagen dit vaker gebeuren.

Ik vind het zo “gek” en kan het niet goed plaatsen met de geur die ik neerleg als spoorloper en met mijn gedachten die er zijn.

Jullie ervaringen
Keer op keer doet Fynn, maar doen ook mijn eigen hondjes, mij versteld staan. Ergens maakt het het voor mij ook wel speciaal. Speciaal omdat ik denk dat er een bepaalde verbintenis is.

Hebben jullie dit wel eens ervaren in het dagelijks leven of tijdens activiteiten die je met je hond onderneemt? Zien jullie dit ook als speciaal of als toeval?